#099, even blazen alstublieft

Zaterdag de twaalfde van Juni was de dag en nacht waar ik even mijn verantwoordelijkheid (ja, ja) op zij zette en mijn welzijn af liet hangen van andere mensen. Zaterdag de twaalfde van Juni was namelijk de nacht dat ik doel #099 heb voltooid, oftewel een avond heel erg bezopen zijn. Dan zou je denken, al die pubers van zestien zijn toch elk weekend dronken en belanden toch wel minstens drie keer in een jaar door comazuipen in het ziekenhuis? Nou, ik behoor dus niet tot die categorie. De standaard bestelling in de kroeg is dan ook 'vijf bier en een cola', en nu raad je vast al voor wie die cola is.

Met dit doel al in m'n hoofd ging ik dus op die beruchte zaterdag met een heel grote groep in Utrecht uit. Naar een metalcafé, de Boothill. Bepakt met enge verhalen over de zogenaamde enge mensen die er zouden zitten ging ik naar binnen. Maar wat viel dat me tegen! Amper enge mensen, aan het begin van de avond zelfs geen metal en het viel me allemaal heel erg mee, Net nu ik me zo had verheugd op mensen spotten waren er niet zoveel heel interessante mensen te spotten (op een paar hevig getatoeëerde motorrijdende rockers in een hoekje na dan).

De drang om een cola te bestellen werd groot, maar ik voelde het woord dummy al op m'n voorhoofd geschreven worden en besloot toch maar wat anders te bestellen. Maar wat dan? De meest onwetende persoon wat drank betreft, hier staat ze. Dus vroeg ik om raad. Ik kreeg al snel een paar drankjes te horen die ik kon bestellen, maar ik was ze na ze gezegd waren alweer allemaal vergeten. Ik besloot een pisang met jus d'orange te bestellen, waar ik me overigens nog steeds een dummy mee voelde, omdat me verteld werd dat ik daar maar mee moest beginnen. Het was een bekend drankje wat ik al eens had gedronken, maar het deed me nog steeds denken aan snot of slijm (drankje #2 voor doel #073). Het drankje kreeg veel aandacht door dit feit en verrassend genoeg vond iedereen hem nog lekker ook, inclusief ik.

Naarmate de zon verder ging dalen (want ja, het was nog steeds licht) was ik toe aan mijn volgende drankje en omdat ik me nog steeds een dummy voelde besloot ik wat sterkers te nemen. Laten we dan meteen goed beginnen om met z'n allen een shotje te nemen. Wat voor shotje? Een raar dingetje. Een wat? Een raar dingetje, jij en ik denken 'dat kan niet goed zijn?', maar de barman weet wel degelijk wat je bedoeld. Een combinatie van Zambuka aan de onderkant met Jägermeister drijvend bovenop. Die gingen d'r lekker in en werden gevolgd door nog twee shotjes in de loop van de nacht (drankje #3).

Ik zag mezelf al onder te tafel liggen en daarom besloot ik niet de hele nacht aan de shotjes te gaan. Ik moest immers ook nog tien drankjes voor een ander doel drinken! Dus besloot ik hierna maar een 'lichte' Zambuka te bestellen (#4). Hier gingen er ook nog twee (of drie?) van in en dus was ik lekker op gang. Ik voelde mezelf al een tijdje aangeschoten worden en ik kreeg steeds meer honger. Dus met een tussenpauze tussen Zambuka één en Zambuka twee 'even' naar de snackbar gelopen. De snackbar lag echter wat verder dan verwacht. Zeg maar een heel stuk verder dan verwacht. Plus dat lopen op een verhoging van twaalf centimeter ook niet fijn is op de geweldig mooie, maar verschikkelijk voor je voeten straatsteentjes van Utrecht. We waren echter uiteindelijk toch aangekomen en hebben even ontnuchtert met een patatje.

Nadat ik ook nog even met één persoon meeliep naar de pinautomaat die 'toch maar 70 meter verderop lag, maar eigenlijk wel ietsjes meer' bevond ik mij weer in de Boothill en gingen we gezellig verder. Hé een fles drank op tafel, dacht ik. En dat was blijkbaar het enige zetje wat ik nodig had van aangeschoten naar dronken. Vervolgens heb ik ongeveer vijf minuten na zitten denken waar Amaretto (#5) me nu aan deed denken (bitterkoekjes!) was het al aardig laat. Na gejuich van de rest van de groep dat ze me dronken hebben gekregen (want nee ik drink echt nooit alcohol, behalve als het gratis is) besloot één groepslid me in te halen waardoor we naar huis vertrokken. Het laatste shotje was voor mij en nog een ander en we gingen naar huis.

Eén ding wat je van mij moet weten is dat ik totaal niet aanhalig ben en nooit iemand een arm of hand etc. geef als ik loop. Bij het weggaan en groeten soms een knuffel, maar meer ook niet. Maar nu had ik dus mooi wel een steuntje nodig en ik heb er een gevonden. De hele weg naar het station heb ik als echte zuiplap om een vriend zijn rug gehangen om vervolgens toen het wat te zwaar werd aan mijn lot overgelaten (niet helemaal hoor) te worden met een andere dronkelap. Uiteindelijk aangekomen op het station besloten we met z'n allen twee taxi's te nemen, want waar vind je nog een bus om vier uur 's nachts? Met de taxi heb ik me vrij weinig bemoeid want ik vond het ook wel best om nog even (lees: twee uur) op de bus te wachten. Niet alleen het dronken zijn was dus een eerste keer, maar ook de taxi nemen. 23 euro lichter, wat me eigenlijk heel erg meevalt, ben ik thuisgebracht achterop mijn eigen fiets en heb ik thuis nog even na zitten 'praten'. De wekker thuis ging al door een vroege papa die een viswedstrijd had en om vijf uur lag ik lekker te dutten in m'n bedje. Om vervolgens weer om half negen 's ochtends wakker te worden doordat ik niet kon slapen.