Meeuwen zijn best groot

Een dagje naar Scheveningen op zondag. Een heel lange tijd geleden dat ik de échte zee heb gezien en niet een slap aftreksel hier tien minuten vandaan. Pietje voorspelde niet veel goeds, maar gelukkig werden we op een paar kleine regendruppels na niet geteisterd door hevige regenbuien. Die bewaarde de lucht voor de volgende dag. 

Het voorstel van mijn pa werd beargumenteerd doordat er 'veel mooie zandsculpturen' op het strand zouden staan. Het waren er drie. Nu was dit niet de voornaamste reden dat we naar het strand zouden gaan, zee is immers gewoon fijn, maar het was toch jammer. Ik kan ook zeggen dat er wél drie zandsculpturen stonden want tja, ik heb er nog nooit één gezien dus alles is meegenomen, toch? 

Na de boulevard afgewandeld te zijn viel het me op dat er bijna niemand in de zee zwom. Na m'n handdoekje neergelegd te hebben besloot ik mezelf dan ook maar op te offeren om wel de zee in te gaan. Met de gedachte 'als die vent daar het kan, kan ik het ook' liep ik langzaam de zee in. Erg langzaam want het was écht heel erg koud. Uiteindelijk verzamelde ik de moed om tot en met mijn schouders in het water te gaan en sleurde ik mijn moeder er ook mee in. Wat voelde ik me toen stoer. 

Toen ik naar de bungeejumpende mensen keek voelde ik me iets minder stoer, maar ik was lekker in het water geweest en zij bleven er maar boven bungelen, dus in zekere zin was ik toch wel stoer. 

Verbrand op de plekken waar ik net niet bij kon (er staan vingerafdrukken op mijn rug. 'Kan dat?' Ja dat kan) en zelfs een ieniemienie beetje bruiner geworden gingen we in de auto weer naar huis. Het was een top dag en om hem toch nog een beetje te verlengen schoof ik de studieboeken nog eventjes aan de kant. Die komen morgen wel weer aan de beurt. 

PS; hierbij is er weer één keer zwemmen van mijn lijstje af. :) 

Kilometerslange voetstappen

Eergisteren heb ik een heel lange blog geschreven over hoe ik doel 63 heb behaald, maar door omstandigheden (kuch, computer geformatteerd zonder bericht op te slaan) moet ik dat opnieuw typen. Door het geheugen van een goudvis herinner ik me helaas niets meer van wat ik had getypt maar ik zal mijn best doen om een nieuw interessant verhaaltje te vertellen. Iets twee keer hetzelfde doen is toch niet mijn ding. 

Nu ongeveer een jaar geleden ben ik af en aan begonnen met hardlopen. Sporten was nooit mijn ding en ik kon me nooit langer op iets focussen dan een paar weekjes. Groepssporten haat ik met mijn hele hart en samen op een sport gaan met als reden 'dan motiveren we elkaar' is tot nu altijd in knallende ruzie geëindigd. Ik ben ook nooit goed in sport geweest, terwijl ik wel van alles heb geprobeerd. Karate (record, twee jaar volgehouden), paardrijden (gestopt na een half jaar omdat ik ervan af viel), aerobics, thai-boksen, fitness, streetdance en vast nog wel meer sporten die ik me niet meer kan herinneren. 

Na ongeveer mijn twaalfde gaf ik het op om een sport te vinden tot ik twee jaar geleden eens besloot te fitnessen. Dat was leuk voor een paar weken maar het fietsen naar de sportschool, ook al was het maar een kwartiertje, stond me niet aan en ook dat gaf ik dus op. Later probeerde ik ook nog vier lessen thai boksen wat ik helemaal geweldig vond, maar helaas was dat net (zeg maar heel veel net) iets te hoog gegrepen qua conditie en demotiveerde het halverwege stoppen en stopte ik daar dus ook mee. 

Om me heen begon ik steeds meer mensen te horen over hardlopen, maar ik keek er met een ontzettend vooroordeel tegenaan. Hardlopen, saai man! Maar nadat ik op internet over het programma start-to-run las waar je zogenaamd in twee maanden van nul tot vijf kilometer kon rennen besloot ik het toch eens te proberen. Het was immers het meest productief, ik stap de deur uit en ik ben bij 'mijn' sportschool. Na drie maanden rende ik een half uur, weliswaar geen vijf kilometer want de snelheid daarvan lag voor mij iets te hoog, en ik was trots. Ik had moeite met twee minuten rennen en nu rende ik er ineens vijftien keer zo veel? 

Helaas kwam de verveeldheid weer opzetten. De zomer kwam eraan en het werd te warm om te rennen. De herfst vergat ik en toen het winter werd was het te glad door de sneeuw. Tussendoor rende ik een paar periodes nog wel waardoor mijn conditie toch nog wat bij bleef, maar constant was het niet. Ik was begonnen aan de vijf tot tien reeks van start-to-run maar deze kon mij ook niet genoeg motiveren om door te gaan. 

Daarom, om tot het punt toe te komen, staat er een doel van tien kilometer rennen op mijn lijstje. En om mezelf daar nog meer bij te motiveren ook het doel meer sportkleding te kopen. Het is namelijk niet leuk om elke keer met één broek en een random shirt wat over is de deur uit te gaan, ook al is je hoofd knalrood en hoef je er niet leuk uit te zien. 

Ondertussen heb ik meer dan één broek (waaronder een échte hardloopbroek, en jezus wat zitten die dingen lekker) en zelfs een mooie sportbeha. Deze en vorige week ben ik weer echt gaan hardlopen en ik ben van plan het vol te gaan houden. Ik heb nu meer tijd en dus geen smoezen meer als ik gewoon 's ochtends ga rennen in plaats van om één uur met dertig graden op m'n kop. Ook al heb ik geen zin, ik schop mezelf de deur uit en voel me beter als ik terug kom. Ook al hang ik de rest van de dag achter de computer onproductief te wezen, m'n rondje heb ik gedaan dus was het toch een nuttige dag. 

Het uur rennen moet gewoon gaan lukken dit jaar en als het dat niet doet, dan maar het volgende jaar door Azië (al wordt dat wel al wat lastiger). Die wedstrijd moet immers ook nog eens gerend worden en ook al zal ik waarschijnlijk als één van de laatste eindigen, dan heb ik het alsnog gedaan. En dan ben ik trots op mezelf. 

PS: Het plaatje slaat natuurlijk nergens op en heb ik dan ook een dag later in een melige bui gemaakt. Fuck anatomie, toch?

Een boekenkast vol

Ondertussen heb ik dit doel al maandenlang gehaald maar door vele andere dingen aan mijn hoofd te hebben heb ik even een stop ingelast in het bloggen. Met dit doel heb ik overigens nog meer andere doelen vervuld, maar stiekem ben ik ze een beetje vergeten op te schrijven. Binnenkort ga ik eens kijken wat ik allemaal af kan strepen en hoeveel geld er eigenlijk in de spaarpot moet (!). 

Aan de titel is waarschijnlijk wel al af te lezen dat het hier om boeken gaat. Doel 57 wel te verstaan waarin stond 25 boeken te kopen. Op de tijd dat ik dit doel opschreef leken het er erg veel en nog best moeilijk, maar op het moment van schrijven zit ik volgens mij over de 40 of 50. Sinds een jaar geleden. 

Lezen is steeds meer een deel van mijn routine geworden en sinds een paar weken heb ik ook met mezelf afgesproken een half uur á een uur per dag te lezen in plaats van doelloos achter de computer te hangen. En op die manier gaan de boeken best snel. De afgelopen twee maanden zijn er zes en zeven boeken (en deze maand hoogstwaarschijnlijk nog één) per maand doorheen gegaan, wat eigenlijk begonnen was door een Nederlands literatuur lijst. Door het opschrijven van de gelezen boeken ben ik zelfs gemotiveerder geraakt om nog meer te lezen. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het heel leuk om te lezen, maar resultaat zien vind ik nog leuker en daarom motiveert het. 

De afgelopen tijd was ik dan ook vele malen op de Emmaus (tweedehands markt) te vinden om koopjes te scoren want een eindeloze portemonnee heb ik dan helaas weer niet. Een boek voor een euro is wel erg aantrekkelijk natuurlijk en als gevolg heb ik nu dan ook een nieuwe kast nodig. Alleen is die ruimte er niet dus wordt het stapelen. Ervan uitgaande dat ik nog minstens een half jaar in deze kamer blijf wonen zal ik mezelf dan naar binnen moeten wurmen maar dat is het waard. Niets gaat er boven een eigen wereld creëren met de hulp van een boek. 

En dan ga ik nu aan mijn dagelijkse uurtje hobbits, dwergen en elven :) 

I ken spiek verrie goed Inglish nao

Even een klein blogje tussendoor. Gisteren heb ik namelijk gehoord dat ik geslaagd ben voor mijn Anglia examen, wat betekend dat doel nummer vijf als eerste van de grote doelen kan worden afgestreept! Vorig jaar heb ik het ook geprobeerd, maar toen faalde ik. Omdat je eigenlijk vrij weinig aan die diploma hebt ging het me vooral om het principe dat ik de laatste van alle Anglia's nu ook wel eens zou willen halen, en dat is me gelukt! Daar gaat weer drie euro in de spaarpot. Er zijn nog meer doelen behaald maar ik moet ergens even de tijd en zin vandaan halen om er een blog over te schrijven. :)

dansen tot je er bij neer valt (of je voeten heel, heel erg pijn doen door je hakken)

Als mede-101-doelen-in-101-dagen-'doener' zijn er vast doelen die je niet op je lijst hebt gezet omdat je dacht 'dat lukt nooit'. Het is ook een beetje onrealistisch om een artikel in de Telegraaf te willen schrijven zonder dat je journalist bent, of naar persconferenties gaan voor wat dan ook, om maar wat te noemen. In mijn geval was dat Fashionweek. Amsterdam International Fashion Week.

Het is nu bijna zonde dat ik hem er niet op heb gezet, want het is gelukt! Ik ben naar mijn eerste modeshow van Fashionweek gegaan! Dat is me wel twee uitroeptekens waard. En gelijk naar, heb ik me laten vertellen, één van de populairste shows van de hele fashionweek namelijk Supertrash.

Ik heb geen bepaalde band met Supertrash, heb er niets van in mijn kast hangen. Kende het wel, maar heb er nooit echt verder naar gezocht. Het wordt ontworpen door de vrouw van Edgar Davids (ja die voetballer) Ulcay Gulsen. En het was geweldig om te zien. Ik zat op de vierde rij, want zelfs nog vrij vooraan was aangezien er wel meer dan tien rijen waren die een heel stuk verder zaten. Het zat propvol met modemensen en ook vooral bekende mensen maar het voelde niet ongemakkelijk. Het was geweldig om de modellen langs te zien lopen, inclusief kont-show incident en bijna botsing, maar dat maakt op zo'n moment eigenlijk niet uit. Het was top en ik wil volgende keer weer.

De afterparty met gratis martini sloeg ook erg goed aan en ondanks dat ik de volgende dag met barstende koppijn wakker werd door twee verkeerd gevallen drankjes was het het waard. Het was zo onwaar om bij mensen te dansen die je van internet en tijdschriften kent, je in het begin wel een beetje ongemakkelijk voelend maar naarmate er meer gedanst werd je je steeds meer op je gemak voelde.

Het was super, en ik zeg het gewoon nog een keer: Ik wil volgende keer weer.

(onder de /cut derp-foto van mij en mn metgezel. Er zijn zoveel foto's gemaakt en de enige die op het internet komt is degene waarop ik niet wist dat ie werd gemaakt, the internet hates me)

Running to the beat

And off we go! Mijn hardloop 'schema' is sinds zondag weer begonnen ik ben van plan het nu ook daadwerkelijk vol te houden. Om mezelf een soort van beloning te geven als ik het ook echt doorzet wil ik na een bepaald aantal kilometer rennen mezelf sportkleding cadeau doen (toch een motivatie om meer te doen) aangezien ik 't anders onverdiend vind en 't in de achterkant van mijn kast blijft liggen. Maar daar gaat dus verandering in komen! Ik weet nog niet precies hoeveel km, maar ik zit te denken aan rond de 50/60 of zo. Bijhouden kan makkelijk met het mobieltje dus dat is geen probleem. Echt een dummy idee dit, maar ach, het is toch weer een motivatie.

Ik heb mijn sportschoenen al aan dus ik ga nú de deur uit. Hopelijk haal ik dit keer de 5km, dan is er al 9km van het lijstje afgestreept!

Gelukkig nieuwjaar

Een geboren kok ben ik niet en een aangeleerde kok ook niet; eigenlijk kan ik totaal niet koken. Om uit te zoeken of mijn verborgen talenten misschien in het koken te vinden zijn besloot ik minstens vijf keer te koken. Twee keer hiervan waren eigenlijk al bakken, maar voor zo'n onervaren kok als mij vond ik dat wel best. Nu ondertussen al een paar weken geleden heb ik mijn laatste gerecht van de vijf gemaakt, en dat ging zo.

Ik hou niet van koken, ik vind het saai, het duurt te lang en ik weet nooit wat ik moet maken. Zodoende heb ik eens op een dag de AH website geplunderd van recepten en heb ik sindsdien een mapje met een aantal gerechten die me lekker lijken, of lekker zijn. Hier kwamen dan ook deze overheerlijke preitaartjes uit. Het begon allemaal goed. De saus zag er goed uit. Ik had zelfs de prei niet laten aanbranden. De saus liep weliswaar wat over het bakje heen, maar dat zal wel iets kleins zijn dacht ik bij mezelf. Afijn, taartjes in de oven. Na een half uurtje er weer uit gehaald. Foto's gemaakt. Tafel gedekt. Eten maar.

Niemand heeft mij ooit verteld dat je prei moest wassen.

(voor de koks zoals mij: dan krijg je zand, zand is niet lekker)