Als mede-101-doelen-in-101-dagen-'doener' zijn er vast doelen die je niet op je lijst hebt gezet omdat je dacht 'dat lukt nooit'. Het is ook een beetje onrealistisch om een artikel in de Telegraaf te willen schrijven zonder dat je journalist bent, of naar persconferenties gaan voor wat dan ook, om maar wat te noemen. In mijn geval was dat Fashionweek. Amsterdam International Fashion Week.
Het is nu bijna zonde dat ik hem er niet op heb gezet, want het is gelukt! Ik ben naar mijn eerste modeshow van Fashionweek gegaan! Dat is me wel twee uitroeptekens waard. En gelijk naar, heb ik me laten vertellen, één van de populairste shows van de hele fashionweek namelijk Supertrash.
Ik heb geen bepaalde band met Supertrash, heb er niets van in mijn kast hangen. Kende het wel, maar heb er nooit echt verder naar gezocht. Het wordt ontworpen door de vrouw van Edgar Davids (ja die voetballer) Ulcay Gulsen. En het was geweldig om te zien. Ik zat op de vierde rij, want zelfs nog vrij vooraan was aangezien er wel meer dan tien rijen waren die een heel stuk verder zaten. Het zat propvol met modemensen en ook vooral bekende mensen maar het voelde niet ongemakkelijk. Het was geweldig om de modellen langs te zien lopen, inclusief kont-show incident en bijna botsing, maar dat maakt op zo'n moment eigenlijk niet uit. Het was top en ik wil volgende keer weer.
De afterparty met gratis martini sloeg ook erg goed aan en ondanks dat ik de volgende dag met barstende koppijn wakker werd door twee verkeerd gevallen drankjes was het het waard. Het was zo onwaar om bij mensen te dansen die je van internet en tijdschriften kent, je in het begin wel een beetje ongemakkelijk voelend maar naarmate er meer gedanst werd je je steeds meer op je gemak voelde.
Het was super, en ik zeg het gewoon nog een keer: Ik wil volgende keer weer.
(onder de /cut derp-foto van mij en mn metgezel. Er zijn zoveel foto's gemaakt en de enige die op het internet komt is degene waarop ik niet wist dat ie werd gemaakt, the internet hates me)
